Roraima, Isla Margarita en Quito
Door: Laura
Blijf op de hoogte en volg Laura
02 Februari 2012 | Ecuador, Quito
Ola!
Hier weer een verhaaltje van mij, en dit keer vanuit Quito!
Met pijn in mn hart heb ik afgelopen maandag afscheid genomen van mijn reisgroep en van Venezuela. Wow wat heb ik hier een fantastische tijd gehad! Maar nieuwe avonturen staan voor de deur dus tijd om verder te gaan!
Hierbij nog even een terugblik op de laatste paar weken:
Ruim 2 weken geleden zijn we met de groep vertrokken naar de Gran Sabana! Dit is een grote vlakte met veel watervallen. Dit was echter 18 uur met de jeep rijden. Maar aangezien we met negen achterin de jeep moesten zitten, mochten er twee met de bus. En ik had dit privilege :-)! Helaas bleek dat we geen directe tickets konden boeken. Dus voor de eerste 6 uur hadden we tickets voor een heel confortabele bus en daarna zouden we wel zien. Ik was samen met een jongen (Frank) uit onze groep en gedurende de eerste zes uur hebben we waarschijnlijk iets te veel zitten te vertellen hoe relaxt deze busrit wel niet was in vergelijking met de jeep (en dit zonder af te kloppen). De volgende bus die we moesten hebben was namelijk volgeboekt. Maar natuurlijk konden we wel mee! We konden voorin naast de buschaffeur zitten. Ik in de bijrijderstoel en Frank op een plastic krukje ernaast, om halverwege te wisselen! haha Wat hebben we gelachen! Dit was verre van relaxt, maar wel weer een bijzondere ervaring!
Aangekomen in de Gran Sabana hebben we veel watervallen bezocht. De een nog fantastischer dan de ander. De 2e dag was voor mij iets minder. Ik werd namelijk ziek! Dus de hele dag in de hangmat gelegen. Helaas was ik niet de enige, maar hadden we een krachtig virus in onze groep hangen. 6 van de 9 werden ziek! Maar het vervelende was dat we de Roraima (tafelberg) gingen beklimmen! De Roraima zouden we in 6 dagen doen. 3 dagen tot op de top, 1 dag op de top, 2 dagen terug. Dus met een uiterst zwakke groep zijn we hier aan begonnen. 2 meiden waren eigenlijk zelfs te ziek om het te doen, maar aangezien ze het absoluut niet wouden missen zijn ze toch vertrokken! Wel 2 porters mee voor hun tassen en elke stap was eigenlijk teveel, maar ze hebben het gered! Zelf was ik ook nog niet helemaal fit gedurende de trip. Ik had nog steeds diarree en dit was verschrikkelijk aangezien we de gehele 6 dagen moesten poepen in plastic zakjes. Ik zal verder niet te veel in detail treden, maar al met al was het een vrij zware trip voor de meesten van ons. Opzich was de klim niet heel zwaar en moeilijk, maar minder energie en een backpack van 17kg. maken het er zeker niet makkelijker op. Maar al met al was het wederom super! We hebben 2 nachten op de top geslapen wat echt bijzonder was! Slapen in een grot op de top van een berg! Verder waren er ook jacuzzi's op de top. Oftewel gaten gevult met ijskoud water! Maar aangezien dit onze enige douche mogelijkheid was op de berg, heeft iedereen hier gretig gebruik van gemaakt! Eenmaal in het koude water was het dan ook heerlijk! Gedurende de heen en terugweg van de Roraima moesten we ook 2 rivieren oversteken. De heenweg was redelijk gemakkelijk, schoenen uit en over de stenen proberen over te steken, maar tijdens de terugweg was het water veel hoger en daardoor een veel krachtigere stroming! Dit was echt eng, aangezien de backpack vrij zwaar is en je daardoor in het water gemakkelijk je evenwicht kun verliezen. Gelukkig heeft onze gids toen onze tassen naar de overkant gebracht. 1 jongen die het wel alleen probeerde heeft z'n schoenen verloren haha. Gelukkig hadden we nog maar 1 dag te gaan.
Terug in Playa Colorada hadden we nog een paar dagen te gaan en besloten we 2 daagjes naar Isla Margarita te gaan. Dit was echt heerlijk! We hadden een fijn hotel aan het strand met een lekker ontbijt: ommelet! We hebben 2 maanden lang, of pannenkoekjes op de lodge gehad, of porridge gedurende de trips, en afentoe Arepas (venezuelaans) met roerei, dus een lekker ommelet met toast ging er wel in! De eerste avond ging de rest op tijd slapen, maar Erwin en ik besloten nog even opzoek te gaan naar een kroeg. Toen we muziek hoorden zijn we daar op af gegaan, maar toen we dichterbij kwamen bleek dat het een privefeestje was. Maar op het moment dat we ons wouden omdraaien kwamen er twee mensen naar buiten om ons uit te nodigen op hun familie feest. Ok, laten we maar even gaan kijken dan. Nou, ik heb nog nooit zoiets meegemaakt! Vanaf het moment dat we binnen kwamen waren we de hoofdgasten van het feest. We werden via microfoon aangekondigd als hun nieuwe vrienden uit Nederland en Oostenrijk. En vanaf toen wou iedereen met ons op de foto, met ons praten, voor ons zingen, met ons dansen en ik moest zelfs nog met een vriend van iemand aan de telefoon praten. haha Wat een ervaring. En toen werden er ook nog 3 verjaardagen gevierd en voor hen was een grote taart gemaakt. Natuurlijk moest er gezongen worden voor hen. De jarigen gingen achter een tafel staan met de taart voor hen. En toen moesten wij naast hen gaan staan hahaha. En na het liedje kwamen ze als eerste naar ons toen zodat wij hen als eerste konden feliciteren hahaha. Wat een belevenis! Gelukkig duurde het feest niet al te lang (ze waren sochtends om 8 uur al begonnen) en konden we zonder iemand teleur te stellen het feest om half 1 verlaten. Want na die ochtend om kwart over 4 te zijn opgestaan konden we wel wat slaap gebruiken.
De volgende dag zijn we naar een prachtig strand gegaan en savonds was er een dj op het strand. Daar ontmoetten we toevallig onze vrienden van de avond ervoor weer. Dus met hen en nog een aantal anderen zijn we naar een foute kroeg gegaan, om vervolgens weer bij de familie thuis te belanden. De hele familie was nog steeds aanwezig en het feest ging weer net zo gek als de avond ervoor. Wat een mensen en wat een gastvrijheid!!
Nadat ik terug kwam in Playa Colorada was het tijd om afscheid te nemen en op pad te gaan naar Quito. Ik zag een beetje op tegen het alleen reizen, maar het is verre van saai! Ik ontmoet ontzettend veel mensen en iedereen is zo aardig! Tevens moet ik mijn Spaans nu meer gebruiken en dat is goed! Gelukkig kan ik me al aardig redden! De basis dingen gaan me goed af. Hele gesprekken zijn moeilijk, maar dat hoeft opzich ook niet om me te redden. Quito is een leuke stad en het indrukwekkendste vond ik mitad del mundo 00'00'00'. Oftewel het midden van de wereld. Een interessante plek!
Vanavond ga ik Quito alweer verlaten en ga ik met de bus naar Lima. Het is een busreis van 38 uur, maar aangezien de bussen hier heel comfortabel zijn verwacht ik geen problemen. Daar ontmoet ik Sandra en dan gaan we samen 2 weken reizen door Perug en Bolivia! Daar heb ik super veel zin in!!!
Dus in mijn volgende verhaal meer over Peru en wellicht Bolivia!
Hasta luego!!
Ps. Fotos komen een andere keer! Maar op mijn facebook staan er wel een aantal.
Hier weer een verhaaltje van mij, en dit keer vanuit Quito!
Met pijn in mn hart heb ik afgelopen maandag afscheid genomen van mijn reisgroep en van Venezuela. Wow wat heb ik hier een fantastische tijd gehad! Maar nieuwe avonturen staan voor de deur dus tijd om verder te gaan!
Hierbij nog even een terugblik op de laatste paar weken:
Ruim 2 weken geleden zijn we met de groep vertrokken naar de Gran Sabana! Dit is een grote vlakte met veel watervallen. Dit was echter 18 uur met de jeep rijden. Maar aangezien we met negen achterin de jeep moesten zitten, mochten er twee met de bus. En ik had dit privilege :-)! Helaas bleek dat we geen directe tickets konden boeken. Dus voor de eerste 6 uur hadden we tickets voor een heel confortabele bus en daarna zouden we wel zien. Ik was samen met een jongen (Frank) uit onze groep en gedurende de eerste zes uur hebben we waarschijnlijk iets te veel zitten te vertellen hoe relaxt deze busrit wel niet was in vergelijking met de jeep (en dit zonder af te kloppen). De volgende bus die we moesten hebben was namelijk volgeboekt. Maar natuurlijk konden we wel mee! We konden voorin naast de buschaffeur zitten. Ik in de bijrijderstoel en Frank op een plastic krukje ernaast, om halverwege te wisselen! haha Wat hebben we gelachen! Dit was verre van relaxt, maar wel weer een bijzondere ervaring!
Aangekomen in de Gran Sabana hebben we veel watervallen bezocht. De een nog fantastischer dan de ander. De 2e dag was voor mij iets minder. Ik werd namelijk ziek! Dus de hele dag in de hangmat gelegen. Helaas was ik niet de enige, maar hadden we een krachtig virus in onze groep hangen. 6 van de 9 werden ziek! Maar het vervelende was dat we de Roraima (tafelberg) gingen beklimmen! De Roraima zouden we in 6 dagen doen. 3 dagen tot op de top, 1 dag op de top, 2 dagen terug. Dus met een uiterst zwakke groep zijn we hier aan begonnen. 2 meiden waren eigenlijk zelfs te ziek om het te doen, maar aangezien ze het absoluut niet wouden missen zijn ze toch vertrokken! Wel 2 porters mee voor hun tassen en elke stap was eigenlijk teveel, maar ze hebben het gered! Zelf was ik ook nog niet helemaal fit gedurende de trip. Ik had nog steeds diarree en dit was verschrikkelijk aangezien we de gehele 6 dagen moesten poepen in plastic zakjes. Ik zal verder niet te veel in detail treden, maar al met al was het een vrij zware trip voor de meesten van ons. Opzich was de klim niet heel zwaar en moeilijk, maar minder energie en een backpack van 17kg. maken het er zeker niet makkelijker op. Maar al met al was het wederom super! We hebben 2 nachten op de top geslapen wat echt bijzonder was! Slapen in een grot op de top van een berg! Verder waren er ook jacuzzi's op de top. Oftewel gaten gevult met ijskoud water! Maar aangezien dit onze enige douche mogelijkheid was op de berg, heeft iedereen hier gretig gebruik van gemaakt! Eenmaal in het koude water was het dan ook heerlijk! Gedurende de heen en terugweg van de Roraima moesten we ook 2 rivieren oversteken. De heenweg was redelijk gemakkelijk, schoenen uit en over de stenen proberen over te steken, maar tijdens de terugweg was het water veel hoger en daardoor een veel krachtigere stroming! Dit was echt eng, aangezien de backpack vrij zwaar is en je daardoor in het water gemakkelijk je evenwicht kun verliezen. Gelukkig heeft onze gids toen onze tassen naar de overkant gebracht. 1 jongen die het wel alleen probeerde heeft z'n schoenen verloren haha. Gelukkig hadden we nog maar 1 dag te gaan.
Terug in Playa Colorada hadden we nog een paar dagen te gaan en besloten we 2 daagjes naar Isla Margarita te gaan. Dit was echt heerlijk! We hadden een fijn hotel aan het strand met een lekker ontbijt: ommelet! We hebben 2 maanden lang, of pannenkoekjes op de lodge gehad, of porridge gedurende de trips, en afentoe Arepas (venezuelaans) met roerei, dus een lekker ommelet met toast ging er wel in! De eerste avond ging de rest op tijd slapen, maar Erwin en ik besloten nog even opzoek te gaan naar een kroeg. Toen we muziek hoorden zijn we daar op af gegaan, maar toen we dichterbij kwamen bleek dat het een privefeestje was. Maar op het moment dat we ons wouden omdraaien kwamen er twee mensen naar buiten om ons uit te nodigen op hun familie feest. Ok, laten we maar even gaan kijken dan. Nou, ik heb nog nooit zoiets meegemaakt! Vanaf het moment dat we binnen kwamen waren we de hoofdgasten van het feest. We werden via microfoon aangekondigd als hun nieuwe vrienden uit Nederland en Oostenrijk. En vanaf toen wou iedereen met ons op de foto, met ons praten, voor ons zingen, met ons dansen en ik moest zelfs nog met een vriend van iemand aan de telefoon praten. haha Wat een ervaring. En toen werden er ook nog 3 verjaardagen gevierd en voor hen was een grote taart gemaakt. Natuurlijk moest er gezongen worden voor hen. De jarigen gingen achter een tafel staan met de taart voor hen. En toen moesten wij naast hen gaan staan hahaha. En na het liedje kwamen ze als eerste naar ons toen zodat wij hen als eerste konden feliciteren hahaha. Wat een belevenis! Gelukkig duurde het feest niet al te lang (ze waren sochtends om 8 uur al begonnen) en konden we zonder iemand teleur te stellen het feest om half 1 verlaten. Want na die ochtend om kwart over 4 te zijn opgestaan konden we wel wat slaap gebruiken.
De volgende dag zijn we naar een prachtig strand gegaan en savonds was er een dj op het strand. Daar ontmoetten we toevallig onze vrienden van de avond ervoor weer. Dus met hen en nog een aantal anderen zijn we naar een foute kroeg gegaan, om vervolgens weer bij de familie thuis te belanden. De hele familie was nog steeds aanwezig en het feest ging weer net zo gek als de avond ervoor. Wat een mensen en wat een gastvrijheid!!
Nadat ik terug kwam in Playa Colorada was het tijd om afscheid te nemen en op pad te gaan naar Quito. Ik zag een beetje op tegen het alleen reizen, maar het is verre van saai! Ik ontmoet ontzettend veel mensen en iedereen is zo aardig! Tevens moet ik mijn Spaans nu meer gebruiken en dat is goed! Gelukkig kan ik me al aardig redden! De basis dingen gaan me goed af. Hele gesprekken zijn moeilijk, maar dat hoeft opzich ook niet om me te redden. Quito is een leuke stad en het indrukwekkendste vond ik mitad del mundo 00'00'00'. Oftewel het midden van de wereld. Een interessante plek!
Vanavond ga ik Quito alweer verlaten en ga ik met de bus naar Lima. Het is een busreis van 38 uur, maar aangezien de bussen hier heel comfortabel zijn verwacht ik geen problemen. Daar ontmoet ik Sandra en dan gaan we samen 2 weken reizen door Perug en Bolivia! Daar heb ik super veel zin in!!!
Dus in mijn volgende verhaal meer over Peru en wellicht Bolivia!
Hasta luego!!
Ps. Fotos komen een andere keer! Maar op mijn facebook staan er wel een aantal.
-
02 Februari 2012 - 21:35
Milana:
Jammer dat je ziek was geworden! Knap hoor, om dan toch door te zetten... Ik leef met je mee! Sterkte met de busrit van 38 uur, pheeeeewwwwww :-) -
03 Februari 2012 - 07:59
Manon- Activity Int:
Hi Laura!
Wat een verhaal zeg, en wat een belevenissen!! Supervervelend dat je ziek bent geworden voor de beklimming van de Roraima.. Wel superknap dat je het gehaald hebt!
Heel veel plezier met het bekijken van de rest van Zuid Amerika.. Geniet ervan!
Groetjes uit het ijskoude Enschede, Manon - Activity International -
03 Februari 2012 - 10:36
Angeline:
Hallo Laura
Wat een beleving, geweldig om dit allemaal te lezen je schrijft leuk lijkt wel een boek.
Geniet nog lekker in Lima Peru en Bolivia kun je daarna verhalen uitwisselen met Peter en Emile
Heel veel plezier
-
03 Februari 2012 - 17:14
Nicole:
hahahahj super mooi verhaal! Gelijk beroemdheden bij de lokale bevolking;).. en afkloppen blijkt zeer belangrijk idd. Veel plezer met San en het vervolg van je reis!
XX -
03 Februari 2012 - 17:57
Agat:
minder dat je ziek bent geworden...Maar knap dat je alsnog de tocht hebt doorstaan:)!
Wat een bijzondere ervaringen weer allemaal...en op de berg in jacuzzi dat zul je nooit vergeten.. gaaf lau!
Have fun met san deze 2 weken :D
Liefssxxxx -
03 Februari 2012 - 20:58
Dienke:
Wat een bijzonderheden mix in je verhaal: fysieke ellende in een plastic zak, natuurpracht en cultuur warmte... Lijkt me erg bijzonder om mee te maken hoe gastvrij deze mensen zijn!
xxx -
05 Februari 2012 - 19:15
Willemijn:
Hey Laura! Jeetje niks is jou te veel he! ff een berg beklimmen met een zware rugzak als je ziek bent...pfff knap! Ben benieuwd naar de foto's :) Lachen ook die verhalen over de locals, dat zijn echt leuke dingen om mee te maken :D
En nu dus naar Peru en Bolivia, super vet!! Als ik dat lees gaat het bij mij ook weer kriebelen. Ben heel benieuwd wat je daar gaat zien en beleven dus ik hou je site in de gaten :D
Besos vanuit een besneeuwd Nederland -
08 Februari 2012 - 10:13
Bennie En Jose:
Wat maak jij toch veel mee. Hopelijk ben je weer goed opgeknapt. We wachten weer op een nieuw bericht van jouw. Veel plezier met Sandra daar in Peru en Bolivia. -
16 Februari 2012 - 18:06
Jose (moeder San):
Hay Laura, Wat naar nou dat je ziek bent. Ik hoorde het natuurlijk van San. Toch nog wel een goede week het heel leuk gehad, heb ik begrepen.
Jammer dat je achter moest blijven, zowel voor jou als voor Sandra.
Ik/wij wensen je heeel veel beterschap en hopen dat je snel weer opknapt.
Groetjes Jose en Henk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
